بلند آسمان جایگاه من است

هجده سال پیش در چنین روزی هجدهم مرداد ماه شصت و هشت خورشیدی پس از ده سال مفقودالاثربودن پیکر مردی را در فرودگاه مهرآباد با آرایش نظامی تشییع کردند به نام سرلشکر خلبان جواد عزیزی مقدم

بسیجی که ده سال پیش در روز دهم مهرماه پنجاه و نه شمسی پس از روزها و پروازهای طاقت فرسای اوایل جنگ از پایگاه شکاری بوشهر بدون خداحافظی با همسر و دو پسر سه ساله و شیرخوارش برای آخرین بار بلند شد

هدف دفاع از زمینی بود که امروز شعرش را همه فقط بلدند که چو ایران نباشد تن من مباد

هدف دفاع از حرمت نشانی بود که امروزه فقط درگیری این است که الله یا شیر و خورشید یا بدون نشان باشد

شعر ذیل از سوگ مادرم برگرفته شده است

عزیز من تو بودی سرور من

عقاب پرشکوه کشورمن

کجا بودی در این نه سال غیبت

نکوبیدی تو حلقه بر در من

فضا را مدفن خود برگزیدی

بریزد خاک میهن بر سر من

کفن کردی به تن باد صحاری

به شبنم غسل کردی گلپر من

به من رو کرده یا رب لشکر غم

بگیرد داد من داور من

ندیده پامکم نی برمکم را

جواد مهربان اندر بر من

پدر- با اینکه با این کلمه آشنا نیستم! - بدان که به تو جدا از افتخار نه که حتی غبطه بلکه به وضوح اظهر من الشمس حسادت می کنم

بلند آسمان جایگاه تو بود و دلیرانی چون تو

!روحت شاد و پروازت مبارک